Zaman (Şiir) - Joseph Erdem

Zaman

zaman, yetmiyor zaman...
sevmeye de yetmedi ki,
yaşamaya yetsin.
bir kere gülümsedim,
ikinciye yetmedi.

yirmi dört saat yetmedi özlememe.
yirmi beş olsun istedim kollarında,
ellerimi kırdım,
kafamı duvarlara vurdum.
olmadı...

bir de o şerefsiz zaman var ya,
utanmadı, korkmadı hızlı koştu...
yetişemedim,
arkasından öyle bakakaldım.

suç ortağı var ama...
yalnızlıkla beraber çalışıyor bu.
zaman çekiç,
teklik çivi...
hani şu ses var ya,
saatten değil o.
beynime çaktığı,
yalnızlıktan geliyor.

siz de duvardaki saat,
gideni gösteriyor,
"tik tak" ediyor sanıyorsunuz.

zaman, tak tak
çakıyor yalnızlığı.
hem de,
tam içime.
en dibime.

joseph erdem
terapist & eğitmen

(⚠iş bu video ve içeriği, 5846 sayılı fikir ve sanat eserleri kanununca, telif hakkına tabidir ve sahiptir. değiştirerek, tahrif edilerek, içerikten görüntü ya da ses çıkartıp eklenerek ve/veya izinsiz yayınlanamaz. joseph erdem 2019©)